30 maart 2020Gezondheid
Je wil het, je kan het, dus doe je het
Mijn naam is Ria, 54 jaar, werkzaam als pakketpostchauffeuse bij PostNL en train ongeveer 4-5x per week. Sporten en bewegen vind ik zeker belangrijk.
Al is het maar een wandeling en afstand naar behoefte. Maar toch zeker de 30 minuten wat in het algemeen wordt geadviseerd.
Wat maakt mijn werk nu anders?
Nu er meer mensen thuis zijn en/of thuiswerken is het afleverpercentage groter. Het aantal pakketten neemt ook toe. Ook het mooie weer zorgt ervoor dat we weer van alles bezorgen. O.a. Kleding, grasmaaiers, tuinkussenkisten, droogmolens, tuin/caravan artikelen. En dan de “normale” pakketten.
Nu het Corona-virus er is, hebben we beperkt contact met de klant. Het pakket wordt voor de deur neer gelegd, aanbellen en twee stappen (1,5 m) naar achteren. Er mag ook niet meer getekend worden op de handheld waar we nu speciale instructie voor hebben. De klant moet een legitimatie tonen. En niet iedereen heeft die bij de hand. Contact op afstand noem ik het.
Het is een prachtig beroep, maar de afstand en op de grond leggen is eigenlijk niet zoals het afleveren hoort en in me zit. Maar de gezondheid staat voorop, dus werken we zo. Ook hygiëne blijft belangrijk en daarom heb ik handgel in mijn bus.
Mijn route is iedere dag Adorp/Sauwerd/Wetsinge en Winsum. De mensen zijn altijd blij als ik kom als ze iets besteld hebben. Ik ben een bekend gezicht in de dorpen/plaatsen en als ik er niet ben, door bijvoorbeeld vakantie of een vrije dag, dan valt het gelijk op. Tevens bouw ik wel een band op en zijn er “gezellige” adressen. Een kop koffie of toiletbezoek kan dan ook gewoon.
Ook nu verrichten we als chauffeurs een belangrijke rol. Omdat er toch winkels dicht zijn of niet in de buurt zijn is internet de oplossing. Ook het gratis bezorgen is voor de klant belangrijk. We kunnen ons geld maar 1 x uitgeven en dat zie je. We vervoeren van alles en ook medisch gezien artikelen die belangrijk zijn. Van kraampakket, steunzolen tot verzorging,-voedingmateriaal voor zieke mensen. Het is nu wel rustiger op de weg maar het heeft geen invloed op mijn werk. (Hooguit iets beter kijken om de bus, 8 meter, te parkeren.)
Met mijn werk beweeg ik genoeg en ik zie het ook als krachttraining. En als hardloopster, heeft het Corona-virus ook mijn agenda aardig in de war gemaakt. Op 5 april 2020 zou ik de marathon van Parijs lopen. Deze is nu verplaatst naar oktober. Maar ik ben wel blij dat het omgezet kon worden. Eind september staat de marathon van Berlijn op de planning. Het zal spannend worden of het doorgaat. En dan is het wachten op de nieuwe datum van Helsinki. Daar zou ik 16 mei 2020 een marathon lopen.
Ook nu heb ik diverse schema’s weer weggelegd en dat doet best pijn. Maar gezondheid gaat voor en begrijp het zeker. Maar het er naar uit kijken/verheugen en trainen doe ik met veel plezier. Ik geniet van elke kilometer dat ik sport. Dat maakt het bewegen leuk en zijn de 30 minuten ook zo om. Ik heb er eerder nooit bij staan dat ik het liefste in gezelschap loop, maar merk nu dat het helaas niet kan. Gelukkig heb ik de motivatie om ook alleen te gaan trainen.
Deel dit bericht