Ledenraadslid Lourens Broere
“Klanten of leden, het is een groot verschil.
In één zin: meer betrokkenheid en meer oog voor de verzekerde.”
Wie is Lourens Broere?
“Ik ben weduwnaar, heb drie kinderen en een kleinzoon en ben inmiddels al even met pensioen. Zo’n 4O jaar geleden ging ik werken voor de Federatie Onderlinge Verzekeringen in Bunnik en ben toen lid geworden bij de dichtstbijzijnde onderlinge in Houten die later is aangesloten bij Univé het Groene Hart. Als jurist heb ik veel bij verenigingen en stichtingen gewerkt, dat is de rode draad, geen toeval. Van kappersorganisaties tot dierenartsen, maar ook als secretaris van de Ombudsman Verzekeringen.”
Waarom ben je ledenraadslid geworden?
“Van oudsher is de coöperatieve verzekering in mijn familie geworteld en daar wil ik me in deze tijd graag verder voor inzetten.”
Wat trekt je aan in Univé Het Groene Hart?
“Ik vind dat een ‘onderlinge verzekering’ - een coöperatie dus - wel een meerwaarde moet hebben. Het is nu allemaal veel groter geworden, niet meer alleen plaatselijk, iedereen kende elkaar vroeger. Nu is het zaak om de leden toch betrokken te houden.”
Wat is voor jou het leukste, mooiste of meest memorabele moment als lid van de Ledenraad?
“Je moet het wel in perspectief zien: de ledenraad is in principe het hoogste orgaan, maar je wilt niet op de stoel gaan zitten van de Raad van Bestuur en de Raad van Commissarissen. Onze voornaamste taak: de vertaalslag maken naar de ledenbehoefte. Je mag ook zeggen: WAT WILLEN DE LEDEN? Daarom is het ook goed dat leden weten wie er in de ledenraad zitten en waarom. Wat is hun achtergrond en hoe vertegenwoordigen ze mij als lid?”
Wat onderscheidt een verzekeraar met leden van een verzekeraar met klanten?
“Het is een groot verschil. In één zin: meer betrokkenheid en meer oog voor de verzekerde. Ik kan het misschien het beste uitleggen met een praktijkvoorbeeld bij mij thuis; een poging tot inbraak. Dan wordt je gelijk adequaat geholpen. Ze komen heel snel langs om alles te regelen. De glaszetter is dan al gebeld om de schade te repareren; je hebt er zelf helemaal geen omkijken meer naar. Het blijft vervelend, maar je wordt tenminste wel geholpen. Dat is van oudsher zo en gelukkig is het niet veranderd. Ze moeten je ontzorgen, dat vind ik heel belangrijk. Dat is tenslotte onze oorsprong, de hele basis van het ‘samen verzekeren’ natuurlijk.”
Nog tijd over voor andere manieren om maatschappelijk betrokken te zijn?
“Ja, als vrijwilliger bij de Voedselbank haal ik daarvoor de spullen op bij de winkels in Zeist en omgeving. Verder maak ik deel uit van het bestuur van de Stichting Sociale Raadslieden die sociaal juridische dienstverlening biedt aan de inwoners van een aantal gemeenten. En bij voetbalvereniging Saestum ben ik betrokken als vrijwilliger.”