Ga naar inhoud

Ledenraadslid Jan Kardol

Terug naar overzicht

“Het gaat niet om miljoenen, maar om oog hebben voor mensen.”

Wie is Jan Kardol?

“Ik ben gemeenteambtenaar, coördinator projectondersteuning. Ik woon op loopafstand van het gemeentehuis in Naaldwijk. Ik ben in december 40 jaar getrouwd met dezelfde vrouw, twee zoons, drie kleinkinderen, de vierde is op komst. Wat er zeker ook bij moet: voetballiefhebber en fietser op de gewone fiets en de racefiets.”

“Bij de gemeente Westland (rond 110.000 inwoners) werken we nu met 33 projectleiders. We pakken alles projectmatig aan: exploitatie, investeringen, vervanging van de riolering bijvoorbeeld. Een projectleider krijgt een opdracht, met een budget. Ons team ondersteunt dat, met planning, verslaglegging, de financiën, vergaderzalen boeken, alles wat nodig is.”

Waarom ben je lid van de Ledenraad geworden?

“Onze voetbaltrainer werkte al 30 jaar bij Univé. Hij vroeg of het niks voor mij was, de Univé Ledenraad? Ik zei dat ik geen zin had in nóg meer vergaderen dan ik op mijn werk al deed, ik wil ‘zichtwerk’. We merkten dat de bekendheid van Univé zo’n beetje stopt bij Delft, in het Westland is Univé minder een begrip. Daar ontstond en pilot uit. Leuk om in je eigen omgeving mensen enthousiast te maken. De Westlandpolis kwam er, echt op de Westlander gericht. De eventuele winst vloeit ook terug naar onze regio, die gaat niet naar dure Mercedessen voor de directie, het is geen halen-halen-halen! Zo blijft verzekeren voor de leden haalbaar en betaalbaar.”

Wat trekt je aan in Univé Het Groene Hart?

“Vergelijk het maar met de voetbalclub. De sfeer is heel familiair. Laagdrempelig en een beetje ‘ons kent ons’. Zo denken we er op de vereniging gelukkig ook over. Ik zie liever mijn eigen jongens voetballen dan goed betaalde spelers van ver weg, die drie keer in de week naar Naaldwijk komen om te trainen.”

Wat is voor jou het meest memorabele moment als lid van de Ledenraad?

“Een MS-patiënt moest een dure operatie ondergaan in Rusland. Dat is mede dankzij de inzet van Univé gelukt. Nu kan ze weer lopen en zelfstandig wonen. We hebben haar ook beloofd: we houden contact. Binnenkort gaan we vieren dat ze weer up-and-running is, samen een gebakje eten. Dat is toch leuk, zulke dingen? Het gaat niet om miljoenen, maar om oog hebben voor mensen.”

Moment om naar uit te kijken, in een druk bestaan?

“De Fietsclub! We hebben met 15 mannen een fijne traditie: één keer per jaar samen op de racefiets drie dagen weg naar een stad, op maximaal 100 kilometer van Naaldwijk. Vrijdag de heenreis, zaterdag de stad ontdekken, zondag terug. Twee heren die niet fietsen - we noemen ze ‘De Muppets’ - rijden mee voor de bagage en de pechgevallen. Zondagavond een hapje eten met onze partners op het Wilhelminaplein in Naaldwijk. We begonnen ooit heel bescheiden met vierpersoonskamers in eenvoudige pensions, maar na een biertje willen er wel eens een paar hoorbaar snurken ’s nachts. Nu liggen we heel comfortabel op eenpersoonskamers in een goed hotel. Best luxe.”